„Co za tępa, powolna i ciężka istota, ten żółw” powiedział Zając.
„Może nie nudny, ale powolny i ciężki, masz co do tego rację,” powiedział Szczur.
„A ty, szczurze”- powiedział zając, „Nie jesteś taki ciężki. Jesteś słabszy niż my. Nic szczególnego. Średnia waga i mądrość. Cienki i chudy szczurzy worek na szczurze kości. Bez skorupy która mogła by Cię zabezpieczyć tak jak żółwia, ani mięśni takich dużych jak moje które pozwalają się ścigać! ”
„Tylko dlatego, że szczur jest przeciętny,”- powiedział żółw „nie znaczy, że nie jest zdolny do wielkich rzeczy. To od niego zależy – żeby zdecydować robić rzeczy, które sprawiają, że będzie wielki – po prostu jak ktoś tak ciężki, jak ja.”
”Całkowicie się nie zgadzam” – powiedział Zając.
„Zobaczymy” – powiedział Żółw „będziemy biegli z Tobą razem o zakład.”
„Zgoda”- powiedział Zając, a potem zwrócił się do Lisa aby został sędzią.
Żółw, Zając i Szczur dyskutowali tak głośno, że tłum szczurów zebrał się, aby zobaczyć, o co chodzi w tym zamieszaniu. Wreszcie wystrzelił pistolet sygnalizujący start i Zając popędził daleko, daleko.
Szczur, zaskoczony szybkością z jaką Zając wyskoczył, po prostu zatrzymał się kilka kroków poza linią startu. „Co zrobić?”- powiedział. „Mogę pokonać Żółwia, ale nigdy nie złapie Zająca! Mam lepsze rzeczy do roboty, jak kopanie wśród śmietników za łatwą nagrodą. I mogę skosztować ładny kawałek resztki mięsa lub chleba.”
Tymczasem Zająć w połowie biegu, położył się i zrobił sobie drzemkę.
„Nie ma problemu”- Zając powiedział. „Założę się, że mogę pokonać żółwia, kiedy zechcę.”
Tymczasem Żółw biegł aż dotarł prawie na metę.
Zając obudził się za późno, aby zobaczyć Żółwia jak ten prawie przekracza metę. Biegł tak szybko, jak tylko mógł, ale Żółw wygrał przekraczając metę swoją kościstą szyją.
Tłum szczurów drapiąc się łapami po głowie, jak to możliwe żeby wyścig potoczył się tak źle? Ich własny brat opuścił wyścig zaraz po starcie, pozostając w cichej niepewności. Po tym wydarzeniu większość szczurów stwierdziła, aby w ogóle nigdy nie przekraczać linii startowej życia.
Zaczynamy nasze zrozumienie psychologii od nowej wersji tej bardzo starej bajki w konkretnym celu. Będąc na stażu psychiatrycznym, oniemiałem przez to jak literatura nauka była trudno zrozumiała dla zwykłych ludzi. Przecież jestem zwyczajnym człowiekiem, tak jak ty.
Odkryłem, że marnuje czas na tłumaczenie prawdziwego znaczenia literatury naukowej, często zwracałem się do poradników samo pomocy po trochę łatwiejszy i przyjemniejszy język. Ale wśród tych bestsellerów znalazłem braki prawdziwej nauki. Często w takich poradnikach zajmujących się samopomocą albo biznesem znajdują się po prostu opinie autora łącznie z anegdotami z życia które są nie do powtórzenia w realnym świecie. One po prostu nie wiele mi pomagały.
Wkrótce zdałem sobie sprawę, że byłoby dobrze, aby spróbować połączyć świat samo pomocy i nauki psychologii ze sobą w sposób, który jest zarówno łatwy do nauczenia, inspirujący, a także naukowo powtarzalny w rzeczywistym świecie czytelników.
Wyobrażałem sobie książkę którą można kupić lub seminarium które można było zobaczyć, a po nim już nigdy nie będziesz musiał kupować kolejnej części, a po tym jak się z tym zapoznasz, będzie kontynuowało pracę w Twoim życiu, zamiast blaknąć w pamięci.
Myślałem o opowieściach i metaforach, które wyjaśniają ludzkie warunki i przypadkiem znalazłem starą bajkę o Żółwiu i Zającu. Kiedy myślałem o starej opowieści, zdałem sobie sprawę, że nie reprezentuje ona wszystkich ludzi, których znam, jako będących typem żółwia, albo zająca w realnym życiu. W rzeczywistości, większość ludzi, których znałem w tym czasie mojego życia nie była, ani jednym, ani drugim. Myślałem trochę więcej na ten temat i zrozumiałem, że brakowało w tej bajce jeszcze jednego zwierzęcia – szczura!
Zwierzęcia które było bierne, jak wszyscy ludzie, których znałem, w tym mnie.
Zwierzę, które jest zbyt bierne nawet żeby przyłączyć się do wyścigu po lepsze życie, podobnie jak ci z nas pochłonięci życiem które możemy złapać w „wyścigu szczurów” ludzie mówią o niczym i dochodzą donikąd.
Wkrótce znalazłem korelację pomiędzy tymi trzema zwierzętami, która ma sens z naukowego punktu widzenia.
Uczyliśmy się o osobistych granicach w klasach i przyszło mi do głowy, że Żółw w bajce ma ogromne osobiste granice – twarde przed zagrożeniami: nazywają ich „gruboskórnymi”, i jest w nich miejsce (granice) na wystawienie głowy i kończyn kiedy pojawi się coś dobrego zjedzenia lub poznania.
Zarówno Szczur i Zająć są „wrażliwsi” przez porównanie – łatwo przezwyciężają elementy natury w trakcie wyścigu.
Ale najgłębszą rzeczą w tej bajce było to, że zarówno Żółw i Zając przynajmniej spróbowali wziąć udział w wyścigu.
Więc potrzebny był Szczur, którzy nawet tego nie zrobił.
Wtedy wszyscy ludzie mogą być reprezentowani w bajce – każdy jest Zającem, Żółwiem, albo Szczurem w dowolnym momencie swojego życia.
Wszyscy pacjenci z depresją jakich widziałem, zauważyłem, że większość z nich ma coraz mniej i mniej energii, ąż do momentu kiedy przestaną już próbować, tak jak Szczur w mojej nowej bajce.
Często podawałem im leki aby dać im impuls wystarczający do ponownego chodzenia z normalną życiową energią.
Jednak widziałem tak wielu ludzi na antydepresantach, który wciąż nie byli zadowoleni i nie wzrastali w swoim życiu.
Często ci ludzie byli tylko na lekach bez terapii. Wtedy dotarło do mnie, że leki nie wystarczą, aby pomóc najbardziej przygnębionym ludziom wyjść nie tylko cierpienia do przetrwania, ale od cierpienia do wzrostu
Zacząłem stosować te pomysły w moim życiu, i zdałem sobie sprawę, że pierwszym kluczem do rozwiązania jakiego kolwiek problemu jest bycie aktywnym, a nie biernym. Aby „wyjść z wyścigu szczurów”.
Zarówno Żółw i Zając mieli przewagę nad Szczurem w tej kwestii.
Ale Zając też ma trudną wadę. Jest zbyt impulsywny.
Jak uczyłem się o naturze lęku podczas moich badaniach terapii behawioralnej, zdałem sobie sprawę, że impulsywność i unikanie zachowań są zarówno spowodowane przez jeden z poziomów lęku, a rządzony jest przez instynkt który wszyscy posiadamy, który nazywa walka lub ucieczka.
Wygląda to dla mnie tak, że zarówno Żółw i Szczur mają przewagę nad Zającem w ujarzmieniu tego instynktu w swoim życiu bez bycia sparaliżowanym przez lęk.
Więc którą postacią lepiej być? Zającem czy Szczurem? Okazuje się, że są jednakowo osłabieni w życiu i tylko Żółw ma dużą przewagę.
Szybko zrozumiałem, w mojej krótkiej bajce, co sprawia, że Żółw, Zając i Szczur różnią się od siebie, w podejmowaniu decyzji. Żółw w nas chce podejmować konstruktywne decyzje, Zająć w nas jest skłonny do podejmowania destrukcyjnych decyzji, bazując na impulsywności – szybciej robiąc niż myśląc, robi coś zanim pomyśli.
I wreszcie Szczur w nas po prostu nie podejmuje w ogóle decyzji, jest kompletnie bierny. Wszystko to dało mi do myślenia o tym, jak te trzy małe zwierzęta, które ścigają się wewnątrz nas żyją swoim własnym życiem.
Każdy z nich ma swoje własne życie.
Więc ja jest „definicja życia”?
Decyzja!
„Definicja życia”: Wzrost vs „Regresja”(cofanie się)
Pewnie znasz Ernest’a Hemingway’a, znany autor, który miał swoją definicję: „Życie jest tragedią”. I zobacz, co się z nim stało.
Być może tak samo jest z wokalistą Kurtem Cobainem, Michaelem Hutchencem, Judy Garland i Marilyn Monroe. Może oni mieli podobne „definicje życia”. A jednak kiedy obejrzysz Roberto Benini, reżysera „Życie jest piękne” możesz zauważyć to, jaki był z niego szczęśliwy facet, kiedy został zbesztany na rozdaniu Oscarów kiedy zaakceptował swoją nagrodę. Wszyscy tworzymy własne definicje życia. Ale jaka jedna definicja może nas wszystkich łączyć?
Biolodzy mają odpowiedź. Mówią, że „życie jest drażliwe”. Żywa istota jest zdefiniowana jako podmiot, na który wywierany jest stres środowiskowy, a to sprawia, że celowo następuje reakcja na stres. Oznacza to, że decyzja została podjęta. Dlatego jedyną wspólną rzeczą, jaką mają ze sobą wszystkie istoty żywe jest to, że podejmują one decyzje.
Nawet drzewa podejmują prymitywny rodzaj decyzji w odpowiedzi na środowisko – gałęzie rosną ku słońcu, nie w stronę cienia. Żaba decyduje się odskoczyć od drapieżnika. Za to skały nie podejmują decyzji, kiedy działa na nie środowisko, tylko siedzą tam gdzie są. Powaliło mnie to.
Szczur wewnątrz naszego charakteru, jest bierny, jest trochę mniej niż żywy. Co oznacza, że kiedy my ludzie jesteśmy bierni, nie żyjemy pełnią życia.
Głęboko w niezdecydowaniu depresji i uzależnieniu, osoba powie, że czuje się „trochę martwa, nie żyje w pełni”. Teraz już wiesz, dlaczego. Jest to po prostu dlatego, że przestali podejmować decyzje, jak Szczur i pozwalają na to, aby świat za nich to robił.
Przestań być Szczurem. Wyjdź z wyścigu szczurów dzisiaj, przez podejmowanie decyzji. To jest twój najlepszy punkt wyjścia z problemu. Podejmij działanie, nawet jeśli oznacza to po prostu czytanie reszty tej książki.
Powyższy diagram wyjaśnia znaczenie decyzji w określaniu życia osoby, jako różnica od każdej innej.
Będąc biernym prowadzi nas to do „regresji”(cofania się) dojrzałości psychiki a w końcu do śmierci, przez depresję, albo nadużycia różnych substancji itp. Każda decyzja powoduje rozwój osobisty. Strzałka „w górę” oznacza „rozwój”, a strzałka „w dół” oznacza „regresje” do mniejszej dojrzałości, a w końcu do śmierci. Dojrzałość jest życiem.
Więc Żółw i Zając rosną, przynajmniej Zając ma szanse uczyć się ze swoich błędów. Szczur pomału umiera.
Na szkoleniu z psychiatrii jest stosowany model, zwany biopsychospołeczny model.
Wszystko to oznacza to, że źródłem wszystkich problemów psychicznych pochodzą albo z biologii naszego mózgu, emocji zwanych psychiki, oraz z powodów społecznych, takich jak rozwód, bankructwo i tym podobne.
Wziąłem tę trzecią kategorię i po prostu nazwałem „stresem” w moim oryginalnym modelu. Stres wydaje się reprezentować każde zewnętrzne zagrożenie pochodzące ze środowiska i do tego jest prostym słowem które każdy rozumie.
W rzeczywistości, w systemie którego masz zamiar się nauczyć, używam słowa „stres” w znaczeniu „emocjonalna energia pochodząca z zewnątrz Twoich granic osobowości”
Więc możesz zacząć, widzieć, że jeśli nasze trzy zwierzęta brały by udział w wyścigu, zarówno Zając jak i Szczur są podatni na stres, z powodu ich cienkiej skóry, za to Żółw był dobrze wyposażony przeciwko stresowi ze swoją twardą skorupą.
Więc w której skórze zwierzęcia spędzasz najwięcej swojego czasu? Da Ci to wskazówkę w dekodowaniu Twojego indywidualnego stylu, wyzwań i rozwiązań jakie nadejdą. Zostawmy bajkę i zacznijmy uczyć się jak lepiej poznawać siebie i nasze problemy. Twój umysł jest jak komputer który tylko rozwiązuje problemy – czuje oraz posiada wolną wolę. Twój umysł jest Twoim jedynym atutem(własnością) która trwa.